آیه 35 سوره اعراف
| <<34 | آیه 35 سوره اعراف | 36>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
ای فرزندان آدم، چون پیغمبرانی از جنس شما بیایند و آیات مرا بر شما بخوانند، پس هر که تقوا پیشه کرد و به کار شایسته شتافت هیچ ترس و اندوهی بر آنها نخواهد بود.
ای فرزندان آدم! چون پیامبرانی از جنس خودتان به سویتان آیند که آیاتم را بر شما بخوانند [به آنان ایمان آورید و آیاتم را عمل کنید]؛ پس کسانی که [از مخالفت با آنان] بپرهیزند و [مفاسد خود را] اصلاح کنند، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین شوند.
اى فرزندان آدم، چون پيامبرانى از خودتان براى شما بيايند و آيات مرا بر شما بخوانند، پس هر كس به پرهيزگارى و صلاح گرايد، نه بيمى بر آنان خواهد بود و نه اندوهگين مى شوند.
اى فرزندان آدم، هرگاه پيامبرانى از خود شما بيايند و آيات مرا بر شما بخوانند، كسانى كه پرهيزگارى كنند و به صلاح آيند بيمى بر آنها نيست و خود غمگين نمى‌شوند.
ای فرزندان آدم! اگر رسولانی از خود شما به سراغتان بیایند که آیات مرا برای شما بازگو کنند، (از آنها پیروی کنید؛) کسانی که پرهیزگاری پیشه کنند و عمل صالح انجام دهند (و در اصلاح خویش و دیگران بکوشند)، نه ترسی بر آنهاست و نه غمناک می شوند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
يقصون: قصص (بر وزن شرف)، سرگذشت و نقل سرگذشت. اسم و مصدر هر دو آمده است. «يقصون»: نقل مى كنند، حكايت مى كنند(مى خوانند).
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
يا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «35»
اى فرزندان آدم! هرگاه پيامبرانى از خودتان به سوى شما بيايند كه آيات مرا بر شما بازگو كنند (از آنها پيروى كنيد)، پس كسانى كه تقوا و صلاح پيشه كنند، هيچ ترسى بر آنان نيست و آنان اندوهگين نمى‌شوند.
وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْها أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ «36»
و كسانى كه آيات مارا تكذيب و از روى استكبار از آن سرپيچى، آنان همدم آتشند و هميشه در آن خواهند بود.
جلد 3 - صفحه 59
نکته ها
«خَوْفٌ» و ترس، مربوط به امور آينده و در مقابل امنيّت و آسايش است؛ امّا «حزن» و اندوه، مربوط به گذشته و آنچه از دست رفته مى‌باشد و در مقابل سرور و شادمانى است. «1»
پیام ها
1- از سنّت‌هاى الهى، ارسال رسولان براى بيان وحى الهى است. يَأْتِيَنَّكُمْ ... يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي
2- از راههاى نفوذ و تأثير سخن، سنخيّت پيام‌آور با خود مردم است. «مِنْكُمْ»
3- انسان، آزاد و داراى اختيار است و سرنوشتش در گرو گرايش و عمل خود اوست. «فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ»
4- متّقى، اصلاح‌گر و داراى فعّاليّت مثبت است، نه گوشه‌گير. «اتَّقى وَ أَصْلَحَ»
5- تقوا و خودسازى بايد قبل از اصلاح ديگران باشد و اصلاح‌گران بايد خود متّقى باشند. «اتَّقى وَ أَصْلَحَ»
6- مؤمنان و پيروان واقعى انبيا، آنانند كه اهل تقوا و اصلاح باشند. «يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ ... فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ» و نفرمود: «فمن آمن بهم»
7- آرامش حقيقى در سايه‌ى تقوا و اصلاح است. «اتَّقى وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ»
8- پيامد تكذيب، تكبّر و سرپيچى از انبيا، عذاب ابدى و دوزخ است. «اسْتَكْبَرُوا ... أَصْحابُ النَّارِ ... فِيها خالِدُونَ»
1- التحقيق فى كلمات القرآن.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
يا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (35)
يا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ: اى ذريه آدم چون نيايد شما را پيغمبران از جنس و نوع شما يا از قبيله و طايفه شما يا به لسان شما، اين پيغمبران، يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي: مى‌خوانند بر شما آيات مرا. يا احكام شريعت را، فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ: پس هركه بپرهيزد از تكذيب آيات الهى و كفر و شرك و مخالفت اوامر سبحانى و به اصلاح آرد اعمال خود را مطابق سنت حضرت رسالت پناهى به توبه و تدارك، فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ: پس هيچ ترسى نيست بر ايشان، و نه ايشان محزون شوند از فوت چيزى، يعنى آنچه مى‌ترسند ايمن گردند، و آنچه اميد دارند برسند، يا نيست ترسى بر او در دنيا از كشتن و اسيرى اهل و عيال و غارتى اموال، و نيست ايشان
جلد 4 صفحه 60
را همّى و غمّى در عقبى. و به قولى اين هر دو حال وعده منجزه خاصه متقيان است در عقبى و غير از ايشان هيچ كس نيست در آخرت مگر آنكه محزون و خائف مى‌باشند. بعضى اعلام فرموده: بعد از بلاغ آيات قرآنى، تقسيم فرمود حال امت را به دو نوع: يا متقى و صالح شود، بپرهيز از معاصى و اصلاح عقايد و افعال؛ يا تكذيب نمايد به اعراض و تكبر.
پس از وعده طايفه اول به نداشتن ترس نسبت به احوال آينده، و نداشتن حزن نسبت به اعمال گذشته، احوال طايفه دوم را فرمايد:
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
يا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (35)
ترجمه
اى فرزندان آدم چون بيايد شما را پيغمبرانى از جنس خودتان كه بخوانند بر شما آيتهاى مرا پس كسيكه بپرهيزد و اصلاح خود نمايد پس نباشد بيمى بر ايشان و نه آنها اندوهناك شوند.
تفسير
كلمه اما مركب است از ان شرطيه و ما كه براى تاكيد معنى شرط است و جواب آن فمن اتقى است كه گفته‌اند مراد از آن پرهيزكارى در انكار نبوت است و مراد از اصلاح خود اتيان بوظائف عمليّه است از فعل واجبات و ترك محرمات و بنظر حقير تقوى اعم است نسبت باصول و فروع و علت اعمال صالحه و اصلاح حال است در هر صورت هر كس موصوف بصفت تقوى و صلاح شد خوف از عذاب الهى ندارد در دنيا و آخرت چون خداوند عادل است و نيز محزون نمى‌شود در روز قيامت بلكه مسرور است به نعم نامتناهى ابدى ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
يا بَنِي آدَمَ إِمّا يَأتِيَنَّكُم رُسُلٌ مِنكُم يَقُصُّونَ عَلَيكُم آياتِي فَمَنِ اتَّقي وَ أَصلَح‌َ فَلا خَوف‌ٌ عَلَيهِم وَ لا هُم يَحزَنُون‌َ (35)
اي فرزندان آدم اگر زماني که ميآيد شما را البته پيغمبراني از خود شما که بيان ميكنند و خبر ميآورند بر شما آيات مرا پس هر كس که از مخالفت آنها پرهيز نمود و خود را صالح كرد پس براي آنها خوفي از عذاب نيست و از فوت نعمتهاي خدايي محزون نميشوند يعني از آنها فوت نميشود تا محزون شوند.
يا بَنِي آدَمَ خطاب بتمام فرزندان آدم است که شرائط تكليف در آنها جمع است از بلوغ و عقل که شرط اصل تكليف است و علم که شرط تنجز تكليف
جلد 7 - صفحه 313
است و قدرت که شرط حسن الخطاب است که اينکه چهار شرط را از شرائط عامّه ميگويند که در تمام تكاليف شرط است.
إِمّا يَأتِيَنَّكُم امّا ان ما بوده نون در ميم ادغام شده و ان شرطيه است و ما زمانيه است و بدون ما هم كلام تمام است که فرموده باشد ان يأتينكم لكن چون قضاياي شرطيه تصدق عن كاذبين و دلالت بر ثبوت و تحقق ندارد لكن ذكر كلمه ما بخصوص با نون تأكيد يأتينكم اشاره باين است که البته اينکه موضوع تحقق پيدا ميكند رُسُلٌ مِنكُم يعني از همين فرزندان آدم بخصوص از هم زبان شما که ميفرمايد ما أَرسَلنا مِن رَسُول‌ٍ إِلّا بِلِسان‌ِ قَومِه‌ِ ابراهيم آيه 4 يَقُصُّونَ عَلَيكُم قصه بيان قضايا است و در اينجا بيان آياتِي آيات الهي آيات شريفه قرآن بيان احكام تعيين مراجع از خلفاء و علماء، قصص انبياء، قضاياي قيامت و نحو اينها است فَمَنِ اتَّقي پس از بيان رسل كساني که مخالفت نكردند و از منهيات انها اجتناب نمودند که معني تقوي ترك محرمات است وَ أَصلَح‌َ يعني كارهايي که مصلحت بر آنها دارد چه در دنيا و چه در آخرت عمل كردند و بنده صالح شدند فَلا خَوف‌ٌ عَلَيهِم ايمن از بليات در دنيا و از عذاب و سخط در آخرت هستند وَ لا هُم يَحزَنُون‌َ که هيچگونه تفضلي از آنها منع نميشود تا موجب حزن آنها بشود و بعبارت ديگر از هيچ عبادتي كوتاهي ندارند تا از مثوبات آن محروم گردند و مرتكب هيچ معصيتي نميشوند تا گرفتار عذاب آنها شوند خلاصه عدم خوف براي تقوي است و عدم حزن براي اصلاح است.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 35)- دستور دیگری به همه فرزندان آدم! بار دیگر خداوند فرزندان آدم را مخاطب ساخته، می‌گوید: «ای فرزندان آدم! اگر رسولانی از خودتان (از طرف من) به سوی شما آمدند که آیات مرا به شما عرضه می‌دارند (از آنها پیروی کنید) زیرا آنها که پرهیزکاری پیشه کنند و در اصلاح خویشتن و دیگران بکوشند نه وحشتی از مجازات الهی خواهند داشت و نه اندوه و غمی» (یا بَنِی آدَمَ إِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیاتِی فَمَنِ اتَّقی وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم